Dzienny Oddział Terapii Uzależnienia od Alkoholu
Oddział dzienny umożliwia podjęcie intensywnego leczenia porównywalnego z pobytem w ośrodku stacjonarnym z tą różnica, że pacjent nie jest całą dobę na oddziale, ale kończy pracę do godziny 15:00 w każdy dzień roboczy. Pacjent nocuje w domu, ale bierze udział w intensywnym, codziennym programie terapii, co może być dodatkową zaletą tej formy leczenia. Pomimo tego, że pacjent nie przebywa na całodobowym oddziale ma on na czas leczenia wystawione zwolnienie lekarskie.
Jakie warunki musi spełnić pacjent, aby podjąć leczenie w oddziale dziennym?
- Pacjent musi na początku zgłosić się do WOTUiW w Opolu celem diagnozy.
- Pacjent ubezpieczony powinien posiadać aktualny dowód ubezpieczenia, pacjent nieubezpieczony powinien posiadać ważny dowód osobisty.
- Pacjent powinien mieć ważne skierowanie od lekarza, które jest ważne 2 tygodnie. W tym czasie należy uzgodnić termin przyjęcia.
- Przyjmowani są pacjenci uzależnieni od alkoholu lub z uzależnieniem mieszanym (tzn alkohol + leki albo alkohol + narkotyki) oraz uzależnieni od hazardu (hazardziści tylko ubezpieczeni). Przy przyjęciu do Oddziału Terapii wymagane jest, co najmniej 10 dni abstynencji od alkoholu i co najmniej miesiąc abstynencji od narkotyków. Przyjmowani pacjenci powinni być w dobrym stanie ogólnym bez objawów odstawienia alkoholu.
- Pacjenci zobowiązani są do tego, aby codziennie być obecnym na terapii w stanie trzeźwym.
Jak wygląda i kto prowadzi terapię w naszym oddziale dziennym?
Terapia trwa 8 tygodni, z czego pacjent ma zajęcia od poniedziałku do piątku od 8.00-15.00 z przerwą na obiad, pacjent otrzymuje posiłek. Na czas leczenia pacjent otrzymuje zwolnienie lekarskie. Terapia jest bardzo intensywna i skuteczna. Po ukończeniu terapii pacjenci mają możliwość kontynuowania leczenia w programie terapii WOTUiW w Opolu. Pacjenci w tym czasie korzystają z opieki medycznej (lekarze psychiatrzy, pielęgniarka) oraz z pomocy zespołu terapeutów (specjalistów i instruktorów psychoterapii uzależnień, osób starających się o stosowny certyfikat, psychologów). Leczeni odbywa się w formie grupowej (praca wspólnie z innymi pacjentami) jak i indywidualnej ( terapia indywidualna).
Bliższe informacje na temat szczegółów i warunków rozpoczęcia leczenia w oddziale dziennym leczenia uzależnień udziela personel WOTUiW w Opolu.
Poradnia Leczenia Uzależnień dla Dzieci i Młodzieży
Poradnia otwarta jest od poniedziałku do piątku, wizyty odbywają się tylko po wcześniejszej rejestracji. W poradni można uzyskać pomoc lekarza, psychologa, psychoterapeuty uzależnień. Spotkania odbywają się w formie sesji indywidualnych i grupowych. Pierwsze spotkania odbywają się razem z rodzicami i dzieckiem u lekarza celem postawienia diagnozy. Na kolejną sesję umawia rejestracja na spotkanie z psychoterapeutą uzależnień, który ustali warunki i możliwy przebieg psychoterapii. Przyjmujemy osoby niepełnoletnie, w trakcie całego procesu psychoterapeutycznego wymagana jest obecność rodziców i dziecka.
Proponujemy oprócz indywidualnej terapii, udział w dwóch równolegle działających grupach:
- Grupa Rozwoju Osobistego dla Młodzieży eksperymentującej z używaniem substancji psychoaktywnych i podejmującej inne zachowania ryzykowne, t.j. nadużywanie komputera i Internetu, w tym pornografii internetowej oraz gier hazardowych;
- Grupę Warsztatowo – Edukacyjną dla Rodziców poszukujących wsparcia w przezwyciężaniu trudności wychowawczych związanych z nałogowymi zachowaniami swoich dzieci.
Podczas zajęć o charakterze edukacyjno-warsztatowym, młodzież będzie miała możliwość rozwoju kompetencji społecznych (komunikacji, asertywności i umiejętności radzenia sobie ze stresem) oraz wzbogacenia wiedzy na temat faktycznych zagrożeń wynikających z podejmowania zachowań ryzykownych. W trakcie zajęć dla rodziców, będą mieli oni możliwość podniesienia wiedzy i umiejętności wychowawczych w sytuacji podejmowania przez dziecko zachowań nałogowych, zrozumienia zachowania swojego dziecka, obniżenia poczucia bezradności wobec destruktywnego zachowania, zainicjowania koniecznych zmian w obszarze życia rodzinnego.
Realizujemy także program Fred. Jest to program wczesnej interwencji skierowany do osób w wieku 13-19 lat, które eksperymentują lub używają szkodliwie substancji psychoaktywnych (narkotyki, alkohol, tzw. dopalacze) i doświadczają związanych z tym problemów. Program nie jest przeznaczony dla osób używających heroiny lub uzależnionych od narkotyków. Program ma formę krótkich warsztatów prowadzonych z wykorzystaniem podejścia dialogu motywującego.
Grupa terapeutyczna dla osób uzależnionych od hazardu
Siłą napędową patologicznego hazardu jest potrzeba przeżywania silnego napięcia, jakie pojawia się podczas gry. Wygrana zwiększa poczucie mocy i popycha do dalszej gry. Przegrana powoduje spadek szacunku do siebie i zmniejszenie poczucia kontroli oraz niejednokrotnie żądzę odzyskania straty a te z kolei stymulują do poszukiwania komfortu psychicznego w kolejnych grach. Paradoksalne jest to, że wielu hazardzistów jest bardziej zadowolonych z przegranej niż z wygranej, bowiem przegrana zmusza ich do odgrywania się i pozwala na dalsza grę, a tym samym umożliwia dalsze przeżywanie stanów napięcia. W efekcie osoba grająca, niezależnie od swojego stanu finansowego nie jest w stanie przerwać gry, bez względu na konsekwencje.
Najczęściej spotykane gry hazardowe to automaty do gry (tzw. jednoręki bandyta), bingo, ruletka, gry w karty (poker, Black Jack), wyścigi konne, wyścigi psów, zakłady systemowe w lotto. Gry hazardowe pojawiły się ostatnio w internecie, gdzie można grać korzystając z karty kredytowej.
Osoby, które mają w sobie "żyłkę hazardzisty", ale jednocześnie mają większe poczucie odpowiedzialności, wybierają bardziej bezpieczne namiastki hazardu takie jak totolotek, konkursy audiotele czy niedrogie loterie. Zdarza się jednak, że część z tych osób traci, w pewnym momencie, kontrolę nad swoimi emocjami, a chęć zysku i dreszczyk związany z ryzykiem biorą górę. Wówczas wydają coraz więcej pieniędzy na kupony totka i loteryjne losy czy dziesiątki razy wykręcają telefoniczne numery telewizyjnych konkursów. Sygnałem, że sprawy posuwają się zbyt daleko staje się dopiero niewiarygodnie wysoki rachunek telefoniczny lub podliczenie ogólnej wartości "drobnych" kwot wydanych na pojedyncze losy czy kupony.
Może zadajesz sobie pytanie czy jestem hazardzistą? Jeśli uczciwie przed samym sobą odpowiesz na poniższe pytania to pozwoli ci to uzmysłowić sobie czy masz problem. Może nadszedł czas, aby się przestać oszukiwać i zmienić swoje życie.
DWADZIEŚCIA PYTAŃ
- Czy kiedykolwiek traciłeś czas przeznaczony na pracę lub szkołę z powodu hazardu
- Czy uprawianie hazardu kiedykolwiek uczyniło twoje domowe życie nieszczęśliwym ?
- Czy hazard wpływa na twoją reputację ?
- Czy kiedykolwiek odczuwałeś wyrzuty sumienia po hazardzie ?
- Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard, aby zdobyć pieniądze na spłatę długów lub aby rozwiązać finansowe trudności?
- Czy uprawianie hazardu powoduje zmniejszenie się twojej ambicji lub skuteczności?
- Czy po przegranej czujesz, że musisz wrócić, gdy tylko będzie to możliwe i odrobić swoje straty?
- Czy po zwycięstwie masz silne pragnienie,aby wrócić i wygrywać więcej ?
- Czy często uprawiałeś hazard dopóki nie straciłeś ostatniej złotówki ?
- Czy kiedykolwiek coś pożyczałeś, aby sfinansować swój hazard ?
- Czy kiedykolwiek sprzedałeś coś, aby sfinansować hazard ?
- Czy byłeś niechętny, aby użyć "hazardowych pieniędzy" na normalne wydatki ?
- Czy grając hazardowo robisz się nierozważny w sprawach dobrobytu swojego lub swojej rodziny?
- Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard dłużej niż zaplanowałeś ?
- Czy kiedykolwiek grałeś hazardowo, aby uciec od zmartwień i kłopotów ?
- Czy kiedykolwiek popełniłeś lub rozważałeś popełnienie nielegalnego czynu, aby sfinansować hazard?
- Czy uprawianie hazardu powoduje, że masz kłopoty ze snem ?
- Czy sprzeczki, rozczarowania lub frustracje wywołują w twoim wnętrzu impuls do hazardu?
- Czy kiedykolwiek miałeś impuls, aby świętować jakieś fortunne zdarzenie poprzez uprawianie hazardu przez kilka godzin ?
- Czy kiedykolwiek brałeś pod uwagę autodestrukcję lub samobójstwo w wyniku twojego hazardu ?
Większość Anonimowych Hazardzistów odpowiada „tak” przynajmniej na siedem z tych pytań.
Jeśli jeszcze masz jakieś wątpliwości to poniżej przedstawiamy dziewięć kryteriów, według których amerykańscy specjaliści od leczenia hazardu diagnozują to uzależnienie. Amerykańskie kryteria diagnostyczne patologicznego hazardu są następujące:
- Zaabsorbowanie hazardem lub zarabianiem pieniędzy na hazard.
- Przeznaczenie na hazard większej ilości pieniędzy i więcej czasu niż to było planowane.
- Potrzeba zwiększania rozmiarów i częstotliwości zakładów, aby osiągnąć pożądane pobudzenie.
- Niepokój i rozdrażnienie gdy nie ma możliwości uprawiania hazardu.
- Powtarzające się straty pieniędzy na hazard i powroty następnego dnia by odzyskać stratę
- Podejmowanie prób kontrolowania lub powstrzymania się od grania.
- Uprawianie hazardu dla uzyskiwania społecznych lub zawodowych korzyści.
- Rezygnowanie z ważnych działań rekreacyjnych, zawodowych,społecznych dla hazardu.
- Kontynuowanie uprawiania hazardu pomimo niemożności spłacania długów lub i pomimo sygnałów o istnieniu problemów zawodowych, prawnych, rodzinnych, społecznych których źródłem jest hazard.
Jeśli odpowiedzi na powyższe pytania spowodowały, że nabrałeś przekonania o tym, że jesteś hazardzistą to trafiłeś w dobre miejsce. Lecz jeśli jeszcze masz wątpliwości to zapamiętaj adres tej strony być może jeszcze nie nadszedł twój czas.
Czy żyjesz z nałogowym graczem/hazardzistą?
Odpowiadając uczciwie przed samym sobą na poniższe pytania masz szansę dowiedzieć się, czy osoba tobie bliska jest nałogowym graczem/ hazardzistą.
- Czy jesteś ciągle niepokojona/ny przez poborców należności (wierzycieli)?
- Czy on/ona często przebywa poza domem przez dłuższy, nieuzasadniony okres czasu?
- Czy on/ ona kiedykolwiek zaniedbuje swoją pracę zawodową wykorzystując ten czas na grę?
- Czy czujesz, że nie można jemu/ jej ufać w kwestii pieniędzy?
- Czy on/ona obiecuje solennie, że przestanie grać, prosi, błaga o jeszcze jedną szansę, a mimo to w dalszym ciągu grał?
- Czy on/ona kiedykolwiek grał/ła dłużej niż uprzednio zamierzał/ła, aż do „ ostatniej złotówki”?
- Czy on/ona wraca do grania próbując się odegrać lub wygrać więcej?
- Czy on/ona kiedykolwiek gra by uzyskać pieniądze na rozwiązanie finansowych problemów lub ma nierzeczywiste oczekiwania, że gra przyniesie rodzinie materialny komfort i bogactwo?
- Czy on/ona pożycza pieniądze na grę lub by pokryć hazardowe długi?
- Czy jego/jej reputacja kiedykolwiek ucierpiała z powodu grania lub popełniania nielegalnych czynów ( przestępstw finansowych)?
- Czy kiedykolwiek przyszło ci na myśl chować pieniądze potrzebne na utrzymanie, wiedząc, że rodzina ucierpi, jeśli tego nie zrobisz?
- Czy przeszukujesz ubrania i rzeczy osobiste, kiedy masz taką możliwość lub sprawdzasz, co on/ona robi?
- Czy on/ona chowa swoje pieniądze?
- Czy zauważyłaś/łeś zmiany w jego/jej osobowości w miarę rozwoju jego/jej grania?
- Czy on/ona ciągle kłamie by ukryć lub zaprzeczyć jego/ jej graniu?
- Czy on/ona próbuje wywołać w tobie poczucie winy jako metodę zrzucenia odpowiedzialności za swoją grę?
- Czy próbujesz odgadywać jego/ jej nastroje lub kontrolować jego/ jej życie?
- Czy on/ona kiedykolwiek cierpi z powodu wyrzutów sumienia lub popada w stany depresyjne spowodowane graniem?
- Czy kiedykolwiek przyszło ci na myśl, że jego/jej granie może być powodem rozpadu waszej rodziny?
- Czy czujesz, że twoje życie z nim/nią jest koszmarem?
Jeżeli, na co najmniej sześć pytań odpowiedziałaś/łeś twierdząco powinnaś/nieneś pogodzić się z faktem, że osoba ci bliska cierpi na uzależnienie od hazardu. A ty sama/ sam w związku z tym jesteś osobą współuzależnioną i potrzebujesz pomocy. Mamy nadzieję, że obecność na tej stronie pozwoli ci ją znaleźć.
Cztery fazy rozwoju uzależnienia od hazardu:
- faza zwycięstw - granie okazjonalne, fantazjowanie na temat wielkich wygranych, duże wygrane powodujące coraz silniejsze pobudzenie, coraz częstsze zakłady i coraz wyższe stawki; człowiek zaczyna wierzyć w to, że będzie zawsze wygrywać a w przypadku osiągnięcia "wielkiej wygranej" dąży do jej powtórzenia (nieuzasadniony optymizm) coraz częściej ryzykując coraz to większe kwoty;
- faza strat - stawiając na wysokie zakłady naraża się na wysokie straty; wysokie pożyczki i próby odgrywania się, a w przypadkach powodzenia wygrane idą na spłaty długów; hazardzista gra kosztem pracy i domu, kłamie i zaczyna ukrywać swoje uzależnienie; unika wierzycieli i cały czas wierzy, że wkrótce nastąpi kolejna "wielka wygrana";
- faza desperacji - separacja od rodziny i przyjaciół; utrata pracy i narastające długi powodują panikę; presja wierzycieli popycha często ku przestępstwom; te obciążenia prowadzą z kolei do psychicznego wyczerpania, pojawiają się wyrzuty sumienia, poczucie winy, bezradność i depresja;
- faza utraty nadziei - rozwód; poczucie beznadziejności, myśli i/lub próby samobójcze; zostają wówczas 4 wyjścia: ucieczka w uzależnienie od alkoholu lub leków, więzienie, śmierć albo zwrócenie się po pomoc.
Mitingi Anonimowych Hazardzistów
Aktualny spis mitingów dostępny jest na stronie http://anonimowihazardzisci.org/mitingi.html